Κατ'αρχήν, να αναφέρω κάποιες πληροφορίες για την αγορά εισιτηρίων και το θέατρο. Το θέατρο Παλλάς ανήκει στην Ελληνική Θεαμάτων,η οποία διαθέτει μια εξαιρετική ιστοσελίδα απ'όπου μπορείτε να αγοράσετε εισιτήρια για αρκετά θέατρα. Το σύστημά τους είναι πολύ εύχρηστο και αγοράσαμε τα εισιτήρια μας μέσα σε 5 λεπτά. Όσον αφορά την τιμή των εισιτηρίων, ξεκινούν από τα 40 ευρώ και καταλήγουν στα 20. Οι θέσεις μας ήταν στη ζώνη Γ' με 25 ευρώ και ήταν πολύ καλές, δηλαδή είχαμε και καλή ακουστική αλλά και βλέπαμε καθαρά όλη τη σκηνή. Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει φοιτητικό εισιτήριο, όμως για τη διάρκεια της παράστασης και πρωτίστως για την ποιότητά της αξίζει να διαθέσετε αυτά τα χρήματα.
Το θέατρο βρίσκεται στην οδό Βουκουρεστίου 5, πολύ κοντά στο Σύνταγμα και συνεπώς είναι εύκολα προσβάσιμο με μετρό και λεωφορεία. Αν υπολογίσετε να πάτε με μετρό να προτιμήσετε να πάτε Παρασκευή ή Σάββατο που το μετρό είναι μέχρι τις 2, διότι η παράσταση τελειώνει 1 π.μ.
Η διάρκεια της παράστασης είναι ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. Διαρκεί 4 ώρες με ένα 10λεπτο διάλειμμα. Όσο αποτρεπτικό και αν ακούγεται αυτό, το έργο δεν αφήνει τους θεατές να βαρεθούν. Σε καθηλώνει. Σε μαγνητίζει. Αλλά για αυτό θα μιλήσουμε παρακάτω.
Η υπόθεση της παράστασης είναι για τους περισσότερους γνωστή. Βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Κώστα Ταχτσή, το οποίο έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει μεταφερθεί και στην ελληνική τηλεόραση. Παρουσιάζεται η ζωή δύο φίλων, της Εκάβης (Νένα Μεντή) και την Νίνας (Φιλαρέτη Κομνηνού), με φόντο την ελληνική ιστορία από τους Βαλκανικούς Πολέμους μέχρι και το Β' Παγκόσμιο. Μέσα από τις συζητήσεις τους μοιράζονται τις εμπειρίες τους, για τους γάμους τους, τα παιδιά τους, τις φιλοδοξίες τους, ακόμα και τις βαθύτερες σκέψεις τους. Τα κύρια θέματα που θίγονται είναι η μητρική αγάπη, η σχέση της μάνας με τα παιδιά της, η ομοφυλοφιλία, η φτώχια, η ανάγκη για αποδοχή από τον κοινωνικό περίγυρο.
Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστριών,αλλά και γενικότερα όλου του θιάσου, ήταν συγκλονιστική. Δεν μπορώ να βρω άλλα λόγια για να το περιγράψω. Μας μετέφεραν σε αυτό τον κόσμο, σε αυτή την εποχή, μας έκαναν να τις συμπονούμε και να τις κατακρίνουμε ταυτόχρονα.
Προτείνω ανεπιφύλακτα να παρακολουθήσετε την παράσταση αυτή. Αφήστε μου σχόλιο να μου πείτε τις εντυπώσεις σας ή τις σκέψεις σας πάνω σε αυτή!
2 σχόλια :
Συμφωνώ τόσο πολύ!
Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο έργο,για τα χρονικά δεδομένα της συγγραφής του,είναι εξαιρετικό όχι μόνο για την απόλυτη εκφραστική ελευθερία που χρησιμοποιεί ο Ταχτσής αλλά κυρίως για την άψογη περιγραφή των χαρακτήρων.
Το μοναδικό σημείο στο οποίο θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω,είναι τα κύρια θέματα.Κατά τη δική μου γνώμη,δεν προσπάθησε να προβάλλει τίποτα απολύτως.Έγραψε μια ηθογραφία,στην οποία συμπεριέλαβε δυο παράγοντες:κομμάτια απ'τη δική του ζωή και βέβαια,την νεότερη ελληνική ιστορία.Νομίζω ότι αν θα θέταμε ένα βασικό θέμα για το συγκεκριμένο έργο θα ήταν η ελληνική οικογένεια που ανέκαθεν επηρεαζόταν από κάθε εξωτερικό κοινωνικό-οικονομικό ή πολιτικό παράγοντα.Εκείνος επέλεξε να την παρουσιάσει θέτοντας δυο γυναίκες που πέρασαν τα πάνδεινα στη ζωή τους,για χάρη της οικογένειας,της τιμής και της υπερβολικής αγάπης που καταλήγει σε καταστροφή,να συζητούν έχοντας ως φόντο την ιστορία.
Συμφωνώ απόλυτα στο γεγονός ότι ο αναγνώστης ή ο θεατής στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορεί να αποφασίσει τι νιώθει γι'αυτές τις γυναίκες..συμπόνια;οίκτο;θυμό;συμπάθεια;ταύτιση ενδεχομένως..;
Εξαιρετική η περιγραφή σου,για ένα τόσο σπουδαίο έργο.
Δημοσίευση σχολίου